“Zestigers amuseren zich na 20 jaar opnieuw in de opname studio…”

Een naam van een band die bij sommigen, wellicht wat ouderen, misschien nog een belletje doet rinkelen is de Blues Rats, een verjaard blues/rock project van rond de eeuwwisseling uit de regio Tienen/Borgloon. De Blues Rats maakte 30 jaar geleden naam en faam in de nationale blues scène, maar ook in buurlanden Nederland, Frankrijk en Duitsland. In 2002 stopte de band met spelen en nu, zo’n 20 jaar, nadat ze er de stekker uittrokken en na het uitbrengen van een titelloos debuut album in 1995 en ‘No Rules’ in 1999, komt de band deze maand (rond Kerstmis) opnieuw met een derde cd op de proppen.

De pandemie was voor René Dillen (ritme gitaar / Lonenaar, 66 jaar) en Defau Ronny (lead + slide gitaar / Tiense kwèèker, 69 jaar), de reden om te denken aan een “reünie” en om nieuwe nummers voor een nieuw album te gaan schrijven. Desair Wim (mondharmonica) zag het ook snel terug zitten, dus was het alleen nog zoeken naar een ritmesectie. Die vonden ze met bassist Coppens Ivan & drummer Dolezal David. E.e.a. resulteerde in 38 nieuwe eigen nummers, een luxe als je een tracklist moet samen stellen voor ‘The Last Train’, want zo zou het album gaan heten.

“We dachten eerst een andere bandnaam te nemen, maar uit respect voor onze fans én onze overleden bassist Lucien Heylen, kozen we opnieuw voor de Blues Rats…”

‘The Last Train’ brengt -aldus beide heren- blues "met ’nen hoek af”. Er zitten invloeden in van Americana, maar ook van rock en méér. Op de tracklist staan 14 originele nummers, waarvan enkele uit het debuut album die, gezien de tijdsgeest o.a. voor de teksten, herwerkt zijn. Met de titelsong openen ze al meteen erg verrassend. “The Last Train” is een erg aanstekelijk Americana nummer, dat het van het goede gevoel en onderweg knipogend naar iemand als Chris Rea, moet hebben. Daar waar de opener ook al wat bluesy was, is “Don’t Lie to Me Baby” dit zeker én ook een nummer “met ballen”. Niet aflatend gaan ze dan verder met “Gazing” en rockend op “Wanna Kick My Bucket List” zonder gas terug te geven. In de intro van “The Corona Blues” laat Wim Desair zijn harmonica grooven, “Oops I’m In Love” neemt je mee naar de West Coast en “I’m Still Waiting for You” doet je wegdromen. We zetten ons daarna terug schrap voor “Take Me Down to the River”, laten “No Passion Without Love” als een heerlijke bries over ons heen gaan en luisteren benieuwd naar de herwerkte versie van “I Don’t Worry No More”, temeer omdat het blues is. “Walking Your Blues Away” is R&R à la lettre en de andere update, “I Don’t Care No More” valt op door Coppens, die zijn bas eens goed laat grooven in de intro. Na “Song for Zappa”, een ode aan de autodidact, de grootmeester in het experimenteren met muzikale genres en de leider van The Mothers of Invention, volgt er nog de afsluiter, “Just Comfort Me”. Het is een nummer dat met een “feel good” gevoel hangen blijft. ‘T is net alsof deze rebellen uit Hageland nooit weggeweest zijn.

“Er zit absoluut nog geen roest op de aanstekelige blues en roots van de Blues Rats…” (ESC, Rootstime.be)

Eric Schuurmans

‘THE LAST TRAIN’: tracklist: 01. The Last Train – 02. Don’t Lie to Me Baby – 03. Gazing – 04. Wanna Kick My Bucket List – 05. The Corona Blues – 06. Oops I’m In Love – 07. I’m Still Waiting for You – 08. Take Me Down to the River – 09. No Passion Without Love – 10. I Don’t Worry No More* – 11. Walking Your Blues Away – 12. I Don’t Care No More* – 13. Song for Zappa - 14. Just Comfort Me | Music/Lyrics: R. Dillen, w/The Blues Rats or as [noted] | Producer: The Blues Rats | Credits: Dillen René: zang, ritme + slide gitaar / Defau Ronny: lead + slide gitaar / Desair Wim: mondharmonica / Coppens Ivan: bas / Dolezal David: drums 

Discography BLUES RATS: The Last Train [2022] | No Rules [1999] | The Blues Rats* [1995] |